پرنده بود، رها بود، مثل ما كه نبود
شاعر: مبین اردستانی
23 اردیبهشت 1397 |
1707 |
0
نشست خستگي اش را تكاند روي درخت
شكسته پرهايش را نشاند روي درخت
پرنده از دل مجروح و جان رنجورش
چه ها چه ها كه برايم نخواند روي درخت
دم غروب كه شد با نسيم آوازش
پرنده هاي جهان را كشاند روي درخت
هواي لانه ي خود كرد و بال هايش را
ز گرد و رنگ تعلق تكاند روي درخت
پرنده بود، رها بود، مثل ما كه نبود
پرنده تر شد و پر زد نماند روي درخت