پیاز نصف شده ، بغض آشپزخانه...

پیاز نصف شده ، بغض آشپزخانه
و اشک رنده ی تیز هزار دندانه

لباسشویی و دلشوره های معمولش
«که باز کف به لب آورده است دیوانه »

سکوت تلوزیون در سیاهی مطلق!
به شب رسیده یک صبح ناامیدانه

برنج نام همان گریه ی رسوب شده ست
که خورده است پلوپز از آن دو پیمانه

صدای زنگ در نیمه باز یخچال و
زنی که یخ زده بر میز ، دست بر چانه

نشسته است پریشان ، فقط می اندیشد
به تار موی سفید نشسته بر شانه

به دخترانگی و آشنایی اش با خویش
_چقدر آینه با او شده ست بیگانه_

به اینکه دور خودش پیله بافته ، او که
تمام عمر صدایش زدند پروانه

به آزمایش نازایی اش که هرهفته
پرینت می شود از شرمگاه رایانه .

صدای چرخش بغض کلید را در قفل
شنید و اشک خودش را نشاند ، دزدانه

رسید شوهرش از راه ، شاخه گل در دست
و عطر خنده دوباره شکفت در خانه !


.....................

_{ز نعره کف به لب آورده رود دیوانه
هراز ، اشتر مست هزار کوهانه 
حسین منزوی}