جنگل
شاعر: گروس عبدالملکیان
01 تیر 1398 |
911 |
0
چشم های بسته، بازترند
و پلک، پرده ای ست
که منظره را عمیق تر می کند
بُگذار
رودخانه از تو بُگذرد
و سنگ هاش در خستگی ات ته نشین شوند
بُگذار
بخشی زنده از مرگ باشی
و ریشه ها به اعماقت اعتماد کنند
جنگل،
تنها یک درخت است
که در هزاران شکل
از خاک گریخته است