پرنده ها که از این پس تو را نمی بینند

پرنده های درونم چقدر غمگینند
پرنده ها که از این پس تو را نمی بینند

نشسته اند که شاید دوباره برگردی
و از سخاوت دست تو دانه برچینند

چقدر، هر که بیاید گمان کنند تویی؟
سپید پر بزنند و سیاه بنشینند

بیا مقابل چشمان شاعرم بنشین
که خنده های تو زیباترین مضامینند
::
بهار و رحمت عام است و آسمان آبی ست
پرنده های من اما هنوز غمگینند