از روح سرشتند گمانم بدنش را

شاعر: حسن دلبری

۲۰ تیر ۱۳۹۸ | ۷۳۱ | ۰
در کشمکش خاک نیامیخت تنش را
از روح سرشتند گمانم بدنش را

دیوار ترک خورد و به پای قدمش ریخت
کنعان گل و روم آینه و چین ختنش را

دیوار مگو این دهن حیرت کعبه ست
وا مانده چنین هلهله ی آمدنش را

می آمد و زیر قدمش کعبه می انداخت
- تا عطر تبرک بزند- پیرهنش را

طاووس بهشتی ست که باید دو سه روزی
پر لاله ببیند چمن یاسمنش را

تنهایی از این بیش که دیده ست؟ که دریا
در چاه بگرید غم تنها شدنش را

یا غربت از این بیش؟ که خورشید شبانه
بر دوش کشد نیمه ی خاموش تنش را

مولای گل و آینه حیف است ببیند
در سیطره ی شوم کلاغان، چمنش را
 

حسن دلبری

امتیاز دهید:
Article Rating | امتیاز: با 0 رای


نظرات

در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.