عالم اگر که صاحب حجت نمی شد

خورشید هم در آسمان رویت نمی شد
دیگر کسی با ماه هم صحبت نمی شد

چشم ستاره لحظه ای سو سو نمی زد
رنگین کمان در محفلی دعوت نمی شد

خاک از وجود تیرهءخود دست می شست
باد از سکون خویش بی طاقت نمی شد

آتش مجال شعله ور بودن نمی یافت
رود از نبود موج ناراحت نمی شد

غنچه به خواب مرگ میرفت و پس از آن
از خلوت خود وارد جلوت نمی شد

ارکان هستی را خدا میزان نمی کرد
دار و ندار ما به جز ظلمت نمی شد

منظومه ای در کهکشان باقی نمی ماند
اصلا خدا آمادهء خلقت نمی شد

این سرنوشت شوم ارکان جهان بود
عالم اگر که صاحب حجت نمی شد

ای کاش در هر محفل انسی که داریم
از هیچ کس غیر از شما صحبت نمی شد