ممنون که پا به زندگی ما گذاشتی...

ای آنکه عطر در دل گل ها گذاشتی
در جان ما محبت خود را گذاشتی

با ابرها تپیدی و آرام و بی قرار
نم نم قدم به خلوت دریا گذاشتی

باران حضور گرم تو را مژده می دهد
ما را که گفته است که تنها گذاشتی؟

خود را میان دشت پراکندی و گلی
از هرکجا که رد شده ای جا گذاشتی

حالا اتاق، پر شده از باغ، ای نسیم!
ممنون از اینکه پنجره را وا گذاشتی

ای آفتابِ رد شده از شیشه باغ ها!
بر تار و پود سبز چمن پا گذاشتی

گل های فرش گرم پذیرایی ات شدند
ممنون که پا به زندگی ما گذاشتی...