تو با حقّی و حق با توست؛ حق پشت و پناه تو
بدیها دور بادا از وجود خیرخواه تو
نگاه ما به لبهای تو خشکیده‌ست، لب تر کن
که بر لبهای خشکیده‌ست -میدانم- نگاه تو
به پرچم‌دارِ حق، داری شباهت‌های بسیاری
به راه کربلا آری چه نزدیک است راه تو
اگر این غصه ها در کوه بود آتشفشان می‌شد
چگونه مانده بعد از سالها در سینه آه تو؟!
غضبهای تو با دشمن، دلی داده به من امّا
دلم را برده آن لبخندهای گاه گاه تو
سیادت هم دلیل دیگری بر این ارادتهاست
که ما پیوندها داریم با شال سیاه تو