مادر سلام و صبح و ترانه است
نور چراغ و گرمی خانه است
مادر نگاه و بوسه و لبخند
آغوش گریه‌های شبانه است
آیینه‌‌ای‌ست تا ابدیت
بر گیسوی پریش تو شانه است
یک ذرّه دست تو که بسوزد
جانش پر از لهیب و زبانه است
عشقی است بی‌دریغ و شگفتا
عشقی چه بی بها و بهانه است
ایثار بی‌توقّع و نابش
انگار قصّه است و فسانه است
او را ندیده‌ایم همیشه
هرچند آفتاب زمانه است
قلبی در انتظار صدایی
چشمی به سوی در نگران است
بخشندگی‌ست اوّل و آخر
مادر که از خدای نشانه است
مادر که تا همیشه همین است
مادر که تا همیشه همان است