منم که دیده به فردای روشنی دارم

زنم که آینگی حسن انتخاب من است
زبان مادری ام شعر بی نقاب من است

به لمس شاپرکی تازه می شود جانم
خمیدن قد گلبوته ای عذاب من است

همین تبسم آرام، چای عطرآگین
همین نشاندن گل، کار پرثواب من است

همین حضور، همین از نفس نیفتادن
به روز واقعه معنای انقلاب من است

سؤال می کنی از حاصل صبوری هام
و خنده های خوش کودکم جواب من است

منم که دیده به فردای روشنی دارم
و چشم کودک من سوی آفتاب من است

منم که می شکفم در زلال پاکی ها
که خار چشم همه دشمنان حجاب من است