تقدیم به شهید روح الله عجمیان
بر زمین در خاک و خون غلطیده دیدم ماه را
کی تحمل می کند دل این غم جانکاه را
آنچنان اندوه دیدارش مرا از خویش برد
وقت برگشتن به خود پیدا نکردم راه را
تا درون سینه ام این داغ سنگین جا شود
روز و شب از خانه بیرون می فرستم آه را
رفت اما یاد او فانوس قلب تار ماست
حسن یوسف کرده روشن چشم های چاه را
از فراقش تشنه ی در خون خود غلطیدنیم
ساقی مجلس بگوید کاش بسم الله را