اردیبهشتم گم شده اینبار در مه

اخبار وهم‌آلوده و اخبار در مه
پیچیده آواز غمی انگار در مه

ای دشت‌ها! کو رد پای رود در برف؟
ای کوه‌ها! کو رد پای یار در مه؟

کو آن نگاه شعله‌ور در باد و بوران؟
آن شورِ آتش‌پوش و مشعل‌دار در مه؟

دی‌ماه را من پیش از این یخ کرده بودم 
اردیبهشتم گم شده اینبار در مه

از لابلای صخره‌ها داغی شکفته
گل کرده یک اندوه بی‌تکرار در مه

چشم و دلت روشن که تا این شب شود صبح
فانوس می‌ماند فقط بیدار در مه

تاریک اگر ماندی، هوالنّوری بگو باز
تا روشنایی‌ها قدم بردار در مه

ققنوس من! برخیز از خاکستر رنج 
ایران من! برخیز از آوار در مه