ای بهار آخر زمین! 

بی‌تو قرن‌هاست رودها، در طریق درّه سالکند
بی‌تو زخم‌ها عفونی‌اند، بی‌تو دردها چه‌هالکند

با تو لاله‌ها، ترانه‌ها، خطبه‌خوان دفتر منند 
بی‌تو داغ‌ها، دریغ‌ها، خسروان این ممالکند 

در هوایت ای نفَس‌ترین! ای بهار آخر زمین! 
بادها هماره جاری‌اند، ابرها دوباره سالکند

آسمان، مدار حجّ توست، ای مطاف سعی عاشقی! 
در طواف تو ستارگان عازمان این مناسکند

لب به جلوه باز کن! بخوان، شعر جمعه‌ی ظهور را
مدتی است استغاثه‌ها، گرد دامن ملایکند
::
عصر، عصر عمروعاص‌هاست، یک‌نفس خودی نشان بده
قرن‌هاست کوچه‌های ما داغدار خون مالکند