ای دل تو که مستی چه بنوشی چه ننوشی با هر می ناپخته نبینم که بجوشی

ای دل تو که مستی -چه بنوشی چه ننوشی-
با هر می ناپخته نبینمکه بجوشی

دلسردم و بیزار از این گرمی بازار
غمهای دم دستی و دلهای فروشی

از عشق برایت چه بگویم چه نگویم
بهتر که از این راز نهان چشم بپوشی

در پیچ و خم زلفش اگر میروی ای دل
دیگر تو سرگشتگی و خانه بدوشی
​
این منزل دلباز نه دزدی ست نه غصبی
میراث رسیده ست به ما خانه به دوشی

رفته ست ز یاد آن همه فریاد و نمانده ست
جز چند اذان چند اذان در گوشی

نه کفر ابوجهل و نه ایمان ابوذر
ماییم و میانمایگی عصر خموشی

ما شاعرکان قافیه بافیم و زبان باز
در ما ندمیده ست نه دیوی نه سروشی