سنگ فرش کوچه ها با تو جور دیگر است

سنگ فرش کوچه ها با تو جور دیگر است
بی تو در تمام شهر قحطی کبوتر است

با تو راه می روم، شعر غنچه می زند
در دلم غزل غزل حس شعر قیصر است

حرف می زنی فقط از گل و پرنده ها
می سرایی از غروب، پلک آسمان تر است

با تو راه می روم شهر تازه می شود
این نفس نفس تویی یا گلاب قمصر است؟

گفتی این طرف چقدر، کوچه ها صمیمی اند
گفتم از تمام شان کوچه ی شما سر است

می شناسمش هنوز، کوچه ی قدیمی ات
با دوچرخه ای که نیست سخت گریه آور است

کوچه در خودش شکست، دست بر دلم گذاشت
آه روی دست او جای پای مادر است