ما گرچه از شکوه کسی کم نمی کنیم
گردن به جز برای خدا خم نمی کنیم
اهل صراحتیم و در این روزگار تلخ
لبخندِ گنگ و گریه ی مبهم نمی کنیم
در این کویرِ تفته اگر داغ هم شویم
خود را ذلیل منّت مرهم نمی کنیم
خون می خوریم و با گذر از خون دیگران
شوکت برای خویش فراهم نمی کنیم
ای سیب های شیطنت آلود! گُم شوید
ما اقتدا به حضرت آدم نمی کنیم