كاش از نسل تو پر باز كند ققنوسی

به شهدای ترور جمهوری اسلامی ایران

باز پیچیده شده نفحه‌ی یاقدّوسی
بر لب شهر نشسته است ز غم افسوسی

سر تكان می‌دهد از داغ سیاووشانش
شهر آشفته و برخاسته از كابوسی

شهر من بی‌تو همان پنجره‌ی منتظر است
در نگاهش همه پیداست غم محسوسی

در تب سفسطه‌ها سوخته دنیا، ای دوست!
كاش درمان شود از حكمت جالینوسی

ای كه زانو زده خورشید به پایت شب و روز
به تماشای تو برداشته‌ام فانوسی

اگر از هر طرفی باد مخالف بوزد!
كی به هم می‌خورد آرامش اقیانوسی

آسمان منتظر فوج كبوترها نیست
كاش از نسل تو پر باز كند ققنوسی