این حرف ها که خوشه ی گندم نمی شود

این حرف ها که خوشه ی گندم نمی شود
نانی برای سفره ی مردم نمی شود

این حرف ها که از سر تکرار می زنید
روی لبان بسته تبسّم نمی شود

آن دردهای کهنه ی مردم هنوز هم
با این «زبان تازه» تکلّم نمی شود

از روستای چشم تو رفتم به شهر عشق
شهری که این غریبه در آن گم نمی شود

یک رنگ و ساده باش و صمیمی که آینه
هرگز دچار سوء تفاهم نمی شود