آن سوی خدا، یک دو قدم مانده به وسواس

ای خوشه ی باران زده ی گندم و گیلاس
گلدان ترک پوشِ گل یاسمن و یاس

این سوی خدا، یک دو قدم مانده به تردید
آن سوی خدا، یک دو قدم مانده به وسواس

من ساکن این کوچه ی بن بستم و تاریک
نزدیکتر از عقل، کمی مانده به احساس

با خواب فراهم شده بر بستری از مرگ
با چشم به هم آمده بر بالشی از داس

من منتظرم، منتظر ذائقه ی مرگ
چون خوشه ی باران زده ی گندم و گیلاس