ای شکوه بی کران اندوه من!

ای شکوه بی کران اندوه من!
آسماندریای جنگلکوه من!

گم شدی ای نیمه ی سیب دلم
ای منِ من! ای تمامِ روح من!

ای تو لنگرگاه تسکینِ دلم
ساحل من، کشتی من! نوح من!

قدر اندوه دل ما را بدان
قدر روحِ خسته و مجروح من

هر چه شد انبوه تر گیسوی تو
می شود اندوه تر اندوه من!