رو به‌ روی من نشسته‌ای و آه می‌كشم

رو به‌ روی من نشسته‌ای و آه می‌كشم
روی لحظه‌های عاشقم نگاه می‌كشم

لرزشی گرفته ذوقم از تمو‌ّج نگاه
هی مرت‍ّب اشتباه اشتباه می‌كشم

خنده‌ام گرفته از خودم كه چند مرتبه
چشم های آبی تو را سیاه می‌كشم

تو به هیچ كس شبیه نیستی، به هیچ كس
یا كه من فقط نشسته‌ام گناه می‌كشم

بعد ناگهان ستاره‌ای كه پاك می‌شود
دست می‌برم به آسمان و ماه می‌كشم

ماه رو‌به‌رویت، آه، یك نگاه سر به زیر
یك سپیده آفتاب را گواه می‌كشم

آفتاب هم تبسمش كم است، مبهم است
پاك می‌كنم و آه پشت آه می‌كشم