پنداشتم كه باغ گلي پرپر است او
ديدم كه نه... برادر من قيصر است او
هركوچه باغ را كه سرك مي كشم هنوز
مي بينم از تمام درختان سر است او
ديروز اگر براي شما شعر تر سرود
امروز هم بهانه ي چشم تر است او
يك عمر آبروي چمن بوده اين درخت
امروز اگر خزان زده و لاغر است او
در خاك مي تپد دل گرمش به ياد ما
چون آتش نهفته به خاكستر است او
او را به آسمان بسپارش به خاك... نه
مثل كبوتران حرم پرپر است او
گاهي زلال و نرم... گهي تند و گاه تيز
تلفيق آب و آينه و خنجر است او
آرام آرميده در اين حجم ترمه پوش
شايد به فكر يك غزل ديگر است او...