قسمت به مثقال است، حسرت به خروار است
پس واقعيت داشت: انسان زيان کار است
باري به راحت رفت، باري کراهت رفت
هربار مي گفتم: اين آخرين بار است
کاري به باري نيست، وقتي عياري نيست
در لشکر کوران يک چشم سردار است
گاهي که لبخند است، دامي ست، ترفندي ست
از چيدنش بگذر، گل طعمه ي خار است
در امتدادِ باد بيدي خميد و گفت
من روسياهم، آه، حق با سپيدار است
حق با جماعت نيست، حتي اگر بسيار
بسيار ناچيز است، ناچيز بسيار است
همساز شو با درد، بگذار و بگذر، مرد
در موضعِ بهتان انکار، اقرار است...
از گريه آکنده، چشمم به فرداهاست
بيدار مي مانم، شب نيز بيدار است
از کف نخواهم داد اين آخرين دژ را
«پايانِ تنهايي آغازِ بازار است»