این جا خدایا کعبه ی آمال من نیست

این ها که می خوانید شرح حال من نیست
این حرف های گنده گنده مال من نیست

آن قدر ابرم من که حتی یک ستاره
در آسمان تیره ی اقبال من نیست

یک روز دیدم آخر تنهایی ام را
دیدم که حتی سایه ام دنبال من نیست

سردار مغلوب خیال و سرنوشتم
 کوره ای هم آه... در اشغال من نیست

جا مانده ی همواره ی آن کاروانم
یا کفش هایم گم شده، یا بال من نیست

این جا نگاهم داشتی تا که بپوسم؟
این جا خدایا کعبه ی آمال من نیست

توی کف دستم چه دیدی؟ هان؟ سعادت؟
نه کولی آواره! این اقبال من نیست

یک بار دیگر غربت این بیت آخر
و شاعری که شعرهایش مال من نیست


*سهیل محمودی، غزلی با این وزن و قافیه دارد