کشيده است به رسوايي و جنون کارم
ميان جمع بگويم که دوستت دارم؟!
که دستگيري ام اي عشق مي کند آيا
خدا نکرده اگر از تو دست بردارم؟
گرفت بارِ غمت را به دوش هر کس، مُرد
خبر دهيد که من زنده زير آوارم
مراقبم که مبادا تُهي شوم از تو
قسم به چشمِ تو! در خواب نيز بيدارم
شبيهِ اسفندم بي قرارِ گريه ي سير
شب و غروب و سحر، صبح و ظهر مي بارم