روزی قطار عاشقی از روی من گذشت

روزی قطار عاشقی از روی من گذشت
مُردم و روز بعد به غسل و کفن گذشت

این ماجرای تلخ از آنجا شروع شد
که شاعری به سادگی از اسم زن گذشت

روحم سوار شد و قطارِ دو سطرِ پیش
با سرعت از دو راهیِ عاشق شدن گذشت

چِک چک چکید چَهچهه ی چرب چلچله
از کوپه ام که از هیجانِ ترن گذشت

دو مصرع موازی این بیت، ریل شد
و دختری شبیه گل نسترن گذشت

شیرین پیاده شد و در آن ایستگاه مُرد
رد شد قطار از تونلِ کوهکن، گذشت...

تا صبح روز بعد که تشییع می شدم
«زن» از گناه شاعرِ بی پیرهن گذشت

این بیت، گور شاعری از نسل حافظ است
مردی که از شکوهِ زبان کهن گذشت