با غرّشی به کار می افتند پرّه ها
آن وقت از تمام تنت خاک ارّه ها...
حتی درخت های کهنسال دور دست
هی آه می کشند در اعماق درّه ها
آه ای نهالِ کوچک تنها! چه کرده است
با ساقه های تردِ تو دندانِ ارّه ها؟
با تو چه کرده اند تبردارهای پیر؟
با تو چه کرده اند؟ که عمری ست برّه ها
اندام های سبز تو را می جوند...آه!
آه ای نهال! با تو چه کردند ارّه ها؟