اگر که زخم مرا نشنوید می میرم
شاعر: عباس احمدی
۰۷ اردیبهشت ۱۳۹۱ |
۸۷۷ |
۰
اگر که زخم مرا نشنوید می میرم
قسم به آن که مرا آفرید، می میرم
من از تبار دلم از دو حال خارج نیست
بدون غسل و کفن یا شهید می میرم
نشان قبر مرا از کسی مپرس که من
غریب آمده ام ناپدید می میرم
به جای حجله ی من، فکر هفت سین باشید
چون احتمالاً در روز عید می میرم
اگر چه زیسته ام روسیاه در همه عمر
دلم خوش است ولی، رو سفید می میرم
نشسته اسلحه ی عشق او به گردن من
همین که ماشه ی آن را کشید می میرم
تمام هستی من در حیات، این غزل است
به محض این که به پایان رسید، می میرم...