اگر که زخم مرا نشنوید می میرم

اگر که زخم مرا نشنوید می میرم
قسم به آن که مرا آفرید، می میرم

من از تبار دلم از دو حال خارج نیست
بدون غسل و کفن یا شهید می میرم

نشان قبر مرا از کسی مپرس که من
غریب آمده ام ناپدید می میرم

به جای حجله ی من، فکر هفت سین باشید
چون احتمالاً در روز عید می میرم

اگر چه زیسته ام روسیاه در همه عمر
دلم خوش است ولی، رو سفید می میرم

نشسته اسلحه ی عشق او به گردن من
همین که ماشه ی آن را کشید می میرم

تمام هستی من در حیات، این غزل است
به محض این که به پایان رسید، می میرم...