اين شعر، جان گرفته که با تو جدل کنم
تا چارپاره ي دل خود را غزل کنم
لطفاً مرا ببخش! کمي دير کرده ام
اين بار آمدم که به قولم عمل کنم
انگشتر طلا و جواهر نخواستم
من راضي ام هميشه به دستم بدل کنم
با تو چه تلخ شد همه ي ماه هاي قبل
بايد که ماه هاي دگر را عسل کنم
عشق تو غده بود، دلم درد مي کند
نوبت گرفته ام که دلم را عمل کنم
شايد دلم بهانه بگيرد تو را؛ ولي
ترجيح مي دهم خودم او را بغل کنم
هر جاي اين غزل که بگردند، حرف توست
چون قول داده ام که دلم را غزل کنم