در دفتر شعر من-این دیوان معمولی-
محبوب من ماهی است با چشمان معمولی!
بر عکس آهوهای حیران در هزاران شعر
او نیز چیزی نیست جز انسان معمولی
با پای خود دور از «پری دم» های دریایی
عمری شنا کرده ست در یک وان معمولی!
محبوب من، جای قدح نوشیدن از ساغر
یک عمر چایی خورده در فنجان معمولی
او جوجه تیغی روی پلک خود نچسبانده!
تا نیزه ای سازد از آن مژگان معمولی
محبوب من این است و من با سادگی هایش
سر می کنم در خانه ی ارزان معمولی
جای گلستان می توان با بوسه ای خوش بود
در یک اتاق ساده با گلدان معمولی
با عقد دل فرقی ندارد شاهد عقدت
قرآن زرکوب است یا قرآن معمولی
عاشق اگر باشی برای بردن معشوق
اسب سفیدت می شود پیکان معمولی
معشوق من پاک است و عشقم پاک اما من ...
من کیستم در متن این دوران معمولی؟!
من هم بدون سیم و زر یک شاعر پاکم
یک شاعر از نسل بدهکاران معمولی!