خیمه گاه این بار در قم بود، مقتل توس بود جاده ی مشهد به قم لبریز از فانوس بود
نامه با خط برادر داشت در دستان خود خواهری از دور می آمد ولی مأیوس بود
بر لب خشکیده ی قم ذکر یا معصومه و بر لب معصومه خانم ذکر یا قدّوس بود
بس که چشمش را به راهت دوخته از راه قم خاک مشهد بیشتر در حسرت پابوس بود
رود غم های پدر، دریای دوری رضا بر فراز ناقه ای انگار اقیانوس بود
زینب این بار آمده قبل از برادر جان دهد این خودش متن زیارت نامه ی مخصوص بود
روضه ی دشت برادرهای از هم ریخته داغ سنگین بود، روضه، روضه ی ناموس بود
در فراق هشتمین طاووس جنت جان سپرد آنکه در دستان خدّامش پر از طاووس بود