غزل چقدر نگاه جدید یادم داد

چقدر تجربه های جدید یادم داد
غزل، که این همه شعر سپید یادم داد

گرفت دست مرا و به آسمان ها برد
و مهربانی و عشق و امید یادم داد

چقدر حافظ و سعدی، چقدر مولانا
غزل چقدر نگاه جدید یادم داد

خدا گواه...من از عشق، بی خبر بودم
سر کلاسِ غزل، بوسعید یادم داد

رموز حیرت و اسرار عشق بازی را
به یک اشاره شبی بایزید یادم داد

خلاصه این که من از شعر، بی خبر بودم
خدا که چشم تو را آفرید، یادم داد