با لبخندی زاده می شویم و با لبخندی می میریم

در باور درخت زاده می شویم
و قد می کشیم در برابر باد
-اهالی فروردین و اردیبهشت-
بر سفره ی دل مان هیچ نیست
جز قرصی نان و
پیاله ای آب
دیوارهای خانه هامان
آن قدر کوتاه است
که سهم هیچ پرنده ای را از آسمان نمی گیریم
و هیچ نداریم
جز اندوهی سبز
که میراث نیاکان مان است
قانع به ماه و
آفتاب
با لبخندی زاده می شویم
و با لبخندی
می میریم