شما را درد غربت کُشت و ما را داغداری ها

چه تنها مانده امشب در مسیر سوگواری ها
دل پُر درد من با کوله بار شرمساری ها

هلا ای لاله های آشنا، بی پرده می گویم
شما را درد غربت کُشت و ما را داغداری ها

سحرگاهان غنیمت می برم از وادی حسرت
دلی پیچیده در سجاده ی شب زنده داری ها

از این میدان خدایا تکسواران رها رفتند
چه خواهد کرد طفل همتم با نی سواری ها

بهاری ناله دارم در گلو، بیهوده می گویند
گل آوازمان افتاده از چشم قناری ها

اگر چه غرق در سوزم، به امید چنین روزی
دلم را ساختم در کوره ی ناسازگاری ها