جز خدا وقتی نداری انتظاری از خدا
جز خدایی هیچ چیزی کم نداری از خدا
«لافَتی الّا علی لا سَیف الّا ذولفقار»
این حدیثی شد که داری یادگاری از خدا
کوچه های شهر می گویند هر شب دیده اند
ماه را سرگرم گردش در مداری از خدا
مِهرتو وقتی نباشد مُهر هم بت می شود
نیست بر سجاده چیزی جز غباری از خدا
اصل تو هستی و دنیا با فروع سست خویش
جعل کرده نسخه های بی شماری از خدا
بی تو شاید عقل بشناسد خدایی را ولی
هست در آیینه اش تصویر تاری از خدا
سوختی و صبر کردی، نه فقط یک چند سال
ساختی یک عمر با این خلق عاری از خدا
دور از معیار تو ماندیم و با خود ساختیم
باب میل خویشتن پروردگاری از خدا
اوج مظلومیّت ات ایمان کوفی وار ماست
وای از فردای ما و شرمساری از خدا