کاش می شد که آبی بمانیم، کاش می شد که آبی بمیریم

با تو اَم ای زلال همیشه! با تو ای رود مایل به دریا!
با امید کدامین جزیره، می توان باز زد دل به دریا؟

از نگاهم گذشتند و رفتند، تک تکِ عابران و نگفتند
این بیابان چه گونه دلم را، می رسانَد به ساحل، به دریا

می رسانَد به آن ساحلی که، بر دل ماسه اش ردّ پایی است
امتداد غریبانه ای از، کلبه های مقابل به دریا!

با تو اَم ای پر از نور و لبخند! با تو از آسمان می نویسم
گوش کن: هیچ ربطی ندارند، خوب من! این مسایل به دریا

من اگر بی تو باشم غریبم! با تو بودن ولی...کاش می شد
ماهی قرمز تُنگ قلبم، بازگردد به منزل، به دریا

کاش می شد که آبی بمانیم، کاش می شد که آبی بمیریم
کاش می شد که تنها نباشیم! کاش می شد که زد دل به دریا!