پای کدام کوه بخوانم ترانه ای؟
شاعر: مهدی فرجی
24 خرداد 1391 |
1802 |
0
من سنگ شوره زارم و گویا زمانه ای
این جا کشانده است مرا رودخانه ای
یا شاید آن پرستوی پیرم که عشق او
نگذاشت دست و پا بکند آشیانه ای
یا تاکِ بی بری که برای شکفتنش
ناچار جز بهار ندارد بهانه ای
یا تخته پاره ای که گرفتار موجم و
هرگز مرا قبول نکرده کرانه ای
تنهایی من از خودِ تنهایی ام پُر است
در بی نشانی است که دارم نشانه ای
چیزی نمانده است که دیوانه ام کند
ترس مترسکانه ام از موریانه ای
این جا کسی صدای مرا پس نمی دهد
پای کدام کوه بخوانم ترانه ای؟