تو آمدیّ و به هم ریختی قرار مرا

تو آمدیّ و به هم ریختی قرار مرا
خزان خزان کردی مبتلا بهار مرا

پس از دمیدن تو یک به یک غزل هایت
به دست خویش گرفتند اختیار مرا

به سرزمین تو تبعیدیِ همیشه شدم
و خاطرات تو پر کرد روزگار مرا

به بادهای فراموشی زمان دادی
همه قبیله ی من، ایل من، تبار مرا

به ظرف میوه اگر سیب نارس تو رسید
خراب کرد زمان، سیب آبدار مرا

وصیتم همه ی آن نوشته هاست عزیز!
نگه بدار ورق های یادگار مرا