خوش است پریدن آه! خوشا به حال پرستوها

به کوچ می نگرم گاهی، به بال بال پرستوها
خوش است پریدن آه! خوشا به حال پرستوها

من از قبیله ی رویاها من از قبیله ی پروازم
ببین چگونه می آشوبد مرا خیال پرستوها

یک آسمان تب پروازم و دل شکسته ترین سازم
نشسته باز به چشم من، غم زلال پرستوها

در این صلابت پاییزان، که برگها همه مجروح اند
صلای رفتن از خویش است صدای بال پرستوها

ز دفتر غزلم مانده است طنین زمزمه ای در یاد:
خوشا به حال پرستوها، خوشا به حال پرستوها