مگر که شاه خراسان گدا نمی خواهد؟

مریض آمده اما شفا نمی خواهد
قسم به جان شما جز شما نمی خواهد

برای پیش تو بودن بهانه ای کافی است
بهشت لطف کریمان بها نمی خواهد

دلیل ناله ی ما یک نگاه محبوب است
وگرنه درد دل ما دوا نمی خواهد

فقیر آمدم و دلشکسته پرسیدم:
مگر که شاه خراسان گدا نمی خواهد؟

دلم به عشق تو تا آسمان هشتم رفت
نماز در حَرَمت «اهدنا» نمی خواهد

همین قدر که غباری بر آستان باشد
رواست حاجت عاشق، دعا نمی خواهد

ببین به گوشه ی صحنت پناه آوردم
مگر کبوتر آواره جا نمی خواهد؟

تو آشنای خدایی، کدام رهگذری
در این جهان غریب آشنا نمی خواهد؟

نگفته است، حیا کرده شاعرت آقا
نگفته است، نه اینکه عبا نمی خواهد