باد با خود همه ی خاطره ها را آورد

باد با خود همه ی خاطره ها را آورد
حال این شاعر بی حوصله را جا آورد

باد با خود همه ی خاطره ها را از یک
دفتر مشق چهل برگ به این جا آورد

و صدای تو در آن خاطره ها می پیچد:
بچه ها جمله بسازید همه با «آورد»

من نوشتم غم نان را، غم نان را هر شب
جسد بی رمق و خسته ی بابا آورد

آه امروز چه بسیار شباهت دارم
به همان بغض فرو خورده که بالا آورد

شب سردی است و من توی خودم می لرزم
باد با خود همه ی خاطره ها را آورد

یک نفر جیغ زد و نیمه شب هشتم تیر
شعر را مثل خودم مُرده به دنیا آورد