از زیر تلّ وحشی آوار برخیز
ای خانه‌ی بی‌سقف ِ بی‌دیوار برخیز
باید بگیری عاشقانت را در آغوش
با اشتیاق لحظه‌ی دیدار برخیز
تا پر درآرد کودکت از شادمانی
با بادبادک‌هاش، شاهین‌وار برخیز
تا کِی کبوترهای تو بی‌لانه باشند
ای ساقه‌ی مجروح زیتون‌زار برخیز
نگذار در چشم جهان ویرانه باشی
با هرچه داری در توان این‌بار برخیز
با دشمنان خونی‌ات تا کی مدارا؟!
امشب به عزم آخرین پیکار برخیز