باز است راه باور و حاشا، به نقطه چین

از هر طرف گره زده خود را به نقطه چین
بی نقطه ای، که برده مرا تا به نقطه چین

حیرت، گشوده بال و به همراه می برد
آیینه را ز شهر تماشا به نقطه چین

ای خضر ره شناس! مدد کن که می رسد
این جاده ها سپیده ی فردا به نقطه چین

ایمان و کفر، هر دو به یک نقطه می رسند
باز است راه باور و حاشا، به نقطه چین

در انتهای راهم و آغاز می شود
از هر طرف ادامه ی مولا به نقطه چین

هر قدر می رویم به جایی نمی رسیم
باید سپرد فاصله ها را به نقطه چین

در نام تو، نهفته چه رازی؟ که می برد
ما را به سیر عالم بالا به نقطه چین

بی انتهاترینی و هرگز نمی رسیم
در امتداد راه تو الاّ به نقطه چین

ما نیز می رسیم به دنبال قطره ها
یک روز در ادامه ی دریا به نقطه چین