ابرها هنوز روی حرف آفتاب حرف می زنند

نیستی و سالهاست
 دانه های برف
این مسافران بی قرار ابرها
با علامت سوال چترها
                        مواجه اند

نیستی و کودکانمان
-با کمان-
قاب آفتاب را نشانه رفته اند

آسمان
غیر جای خالی
         پرندگان مرده را
                        نشان نمی دهد

هیچکس برایمان
"دست دوستی
            تکان نمی دهد"

نیستی و
موجها هنوز
سنگ خاک را
           به سینه می زنند

ابرها هنوز
       روی حرف آفتاب
                     حرف می زنند