آنسوتر از دیوار غم هایم دری دارم

آنسوتر از دیوار غم هایم دری دارم
یک من من زیبای از من بهتری دارم
در نیمه ای ابلیس وار و مست می خندم
از من مپرهیزید نیم دیگری دارم
با درد خود در آسمان شعر می رقصم
مدیون این دردم اگر بال و پری دارم
من دختری از شرق از آیین خورشیدم
من زیر چادر سرزمین مادری دارم
پیراهنی آبی تر از اروند پوشیدم
گل های قمصر را میان روسری دارم
آرامش شیراز در من شعر می گوید
هرچند یک دریا خروش بندری دارم
نشکست فرهادی غرور بیستونم را
با این شکوهم کوهی از ویرانگری دارم
من دختر چوپان و با این سادگی هایم
در شعر خود صحرا به صحرا مشتری دارم
دیگر غزلبانو شدم پشت سرم حالا
یک شهر میگویند قصد دلبری دارم!