ای آن که چشم های تو آیات رحمت اند!
آیینه ها برای تو اسباب زحمت اند
آن چشم های پاک، در این برزخ دروغ
آینه ی تمام نمای صداقت اند
این مردم سیاه در آن خانه ی سفید
تلفیق ماهرانه ای از نور و ظلمت اند
آن چشم های مست به اندازه هوشیار
در روزگار ظلم، نماد عدالت اند
خاموش و روشن اند میان نبود و بود
روشن ترین دلیل حضورند و غیبت اند
عمری ست در غیاب تو و چشم های تو
این گرگ های شب زده دنبال فرصت اند
آیینه با خودت مبَر، ای روشنای محض!
آیینه ها برای تو اسباب زحمت اند