شاعر! شکوهِ پارسالي را چه کردي؟
آن قبض و بسطِ لايزالي را چه کردي؟
اين دغدغه ها اين تکلف ها، دريغا!
آن سرخوشي آن بي خيالي را چه کردي؟
در دل هراس هيچ کس هرگز نبودت
آن روح، روحِ لاابالي را چه کردي؟
آن خلسه هاي خالص و خُلّص کجا رفت
آن لحظه هاي خوب و عالي را چه کردي؟
فقرت به فخرِ پادشاهان طعنه مي زد
آن دست، آه! آن دستِ خالي را چه کردي؟
شعرِ گل آلودِ تو بي ماهي ست، افسوس
اي رودِ بي دريا! زلالي را چه کردي؟
هوش و حواسِ بلخي شعرت چه شد؟ کو؟
شاعر! بگو شمسِ شمالي را چه کردي