به احترام بهار
جهان به زمزمه برخاسته ست:
درخت، دریا، دشت
پرنده، باران، سنگ
تو نیز
در این طراوت جاری
برای پر زدن از خود، دلی مهیا کن!
 

خبر دارم که در فردای فرداها
بهار ِ بهترینی هست.

دری را می‌گشایی:
 پشت آن، درهای دیگر هم
خبر دارم
گشوده می‌شود آن آخرین در  هم.

بهاری پشت آن در
             لحظه‌ها را می‌شمارد باز
و هر قفلی
کلیدی تازه دارد باز.

من از دیروزهایِ رفته دانستم
که در امروز ِ ما تقدیر ِ فردا آفرینی هست
خبر دارم
بهار بهترینی هست!

 

ای حس و حال نو
با من قدم بزن
در ذهن کوچکم
این کهنه های تازه نما را
به هم بزن

 

باد
    با خود می‌برد، ما را
ناگهان
ما را به خود می‌آورد
                        باران

 

خدایا! دلم را
به آغاز سرسبزیِ خاک
به آغاز یک فصلِ نو باز گردان
خدایا!
مرا با بهاری دگرگونه آغاز گردان!

 

هیچ لبخندی نیست
که به یک ذهـنیت ساده
                         مسـیرش برسد
پُشت هر بارانی
مـِه سنگــــینی هست.

 

 

وقتی که نیستی
حس می‌کنم که پنجره، دیوارِ دیگری است
حس می‌کنم که مزﮤ باران، عوض شده ست.

 

 

خبر اینکه: لبریز بارانم امروز
خبر اینکه: دلتنگِ دلتنگِ دلتنگ
خبر اینکه: ... باید بیایی!

 

 

حواست به لبخند غمگین من نیست
و باران
        برایِ خودش کوچه‌ها را...

 

 

همین بارانِ آهسته
همین نجوایِ گنجشکان
همین عطری که می‌آید ؛
نگاه توست.

 

 

هر که باران باشد
روی چشم همه ی پنجره ها جا دارد.

 

 

آفتابی بفرست
برف‌گیر است دلم.

 

یک جهان حرف دارد
یک جهان حرف
رد پای تو
          در برف...

 

به نگاه تو

سلام

و به زیبایی تو

صبح بخیر!

 

 

نیمه شب

پیراهنت را خواب می‌دیدم

صبح، بوی ماه می‌آمد.

 

 

هر شب ـ شبیه ماه

در خواب من

چراغ تو تا صبح روشن است.

 

 

آفتاب

در کف پیاده‌رو

خواب رفته است

ماه

سکه‌ای است توی کاسه‌اش.

 

 

همه پنجره‌ها دلتنگند

ماه می‌خواهم و تصنیف قشنگی که تویی.

 

 

در سکوت تو

ابر می شوم

در صدای تو

آفتاب...

 

 

خبر اینکه: لبریز بارانم امروز

خبر اینکه: دلتنگِ دلتنگِ دلتنگ

خبر اینکه: ... باید بیایی!