تو باز اول شعرم رسیده ای چون «آ»
به احترام تو من «م» می شوم؛
حالا
جناب میم که برخورد می کند به الف،
به جای قافیه لم می دهد در این جا: «ما»
من و تو عاشق هم می شویم و خیلی زود
تمام شهر خبر می شود که: «این دو تّا...»
نگاه کن! سی و یک حرف دیگر این شهر
«هـِ» یِ دو چشم شدند آه...
تازه از این جا به بعد کی جلو حرف های مردم را بگیرد؟
آخر این قصه چیست؟ واویلا!
«ب» و «ل» پشت سر«آ»که حرف می سازند
دو «آ» به بیت ششم می رسند از «بالا»
چه سرنوشت بدی...«آ» مصمم است انگار
شبانه ترک کند شهرک الفبا را