قطار خالی می شود، ایستگاه پُر

قطار خالی می شود
ایستگاه
پُر
یکی از این همه باید تو باشی
نمی دانی دست بر شانه ی چند نفر می گذارم
که تو نبودن شان به گریه ام می اندازد
نمی دانی به دنبال چند صدای آشنا می دوم
که تنها شبیهِ صدای توست
نمی دانی چند چمدان عین چمدان تو پیدا می کنم
نمی دانی
نمی دانی...
حالا ایستگاه هم خالی است
و هیچ یک تو نبودی